Emekler saçar insan beklentileri uğruna. Ömründen verir, vaktinden hasreder, hayatının başka yerlerinden alıp istediği şey uğruna döküp saçar sahip olduklarını. Bazen sevinçlerini, bazen umutlarını, bazen gülüşlerini, tüm iyi niyetlerle hislerini saçar. Akıbet bu ya, uğruna her şeyi kendinden verdiği o şey, olmaz! Sevilmek isterdi belki sevilmez, onaylanmak isterdi, onaylanmaz, değerli olmak isterdi hiç değer verilmez, görülmek isterdi, yaptıkları bilinsin isterdi kimse onu

Her dar boğaz kaderde bir ring hat oluşturur. Medcezir gibi... Kendini belli zamanlarda benzer durumlarda acısıyla sızısıyla tekrar...

Çilekeş değildir her kaldırım, kalabalıkları kaldırmıyorsa... En işlek caddenin kaldırımı olmayı hayal ettik mi hiç ya da kendimizle...

Yazıyı buradan sesli olarak dinleyebilirsiniz. Hayatı, ölü bir bedenin hissizliğiyle mi yaşıyoruz yoksa her tadı damağında hisseden bir...

Asıl yük, hiçbir yarar sağlamadığı halde taşınandır! Asıl yük, sahibinin taşıması gerekirken sanki o yapamazmış gibi sahiplenilenilip...

Yaşamlarımızdaki güzellikleri olduğu gibi görebilmek için doğru açıyı bulmak gerekir. Yoksa ya renkler soluk kalır, ya görüntü...

Aynı’lık bir aynalık’tır kendine..! Tarihi tekerrür ettiren nedir ve tekerrürün sonucu aynılık değil midir? Hadi şimdi hatırlayalım ve...

Kendini yeniden keşfediş.