Doğuştan mıdır, sonradan olma mıdır bilinmez, bir yüzsüz adam varmış. Yüzünde bir iyilik maskesiyle yaşarmış. Kimseye zarar verdiği görülmemiş ama birilerine faydasına da hiç şahit olunmamış bir adam. . . Geldiği ülkede herkes de böyle yüzsüz ve iyilik maskeliymiş, öyle yaşarlarmış. Sesleri öyle kısık öyle azmış ki insanların bir kulakları duysa diğer kulakları duyamazmış. Hep birlikte yaşarlarmış ama hepsi de yalnızmış. . . İşte bir gün bu Maskeli Yüzsüzler ülkesindeki bizim

Ne oldu!? He!? Ne oldu öyle? Birden kararıyordu etraf; ışık kesiliyor, tüm vücutları inleten şimşekler çakıp gürlüyordu... Karanlığa gark olurken aniden bir ışık çıldırasıya doğup girdabında yutuluyordu karanlığın. Adam, bir tentenin altına sığınmış öfkeye can veren bir hayretle sorup söyleniyordu. "Niye bu karanlık? Ne bu şimdi kulak çınlatan gök gürültüsü? Anlamsız! Ben şimdi bir yere gidemeyecek miyim?" Adam söylendikçe söylendi. Zihnindeki anlamsızlığı öfkeye bulayıp it

"Bir Hançerin Anlık Işıltısının Gölgesinde"              Hızla yaklaşan bir hançerin ışıltısı ansızın kalbe düştü, bir yıldızın kayışı...