3. BÖLÜM: Tam Bir Yıl Olmuş

29.08.2013

İmza atalı seninle bir hayata tam bir yıl olmuş. Hiç fark etmeden koca bir yılı geçirmişiz. Allah'ın bana bir cennet hediye etmesinin üzerinden bir yıl geçmiş. Her gün, biraz daha bağlamış beni sana, biraz daha yaklaştırmış kalbimi sağlam duygulara...

Sen benim şükür sermayem oldun, ruhuma sakinlik oldun, hayatıma huzur oldun, yaşam telaşesinde yardımcı oldun her müşkilime. Hayranlığımı uyandıran karakter oldun. Her gün daha da mükemmel bir eş oluyorsun. Öğreniyorsun bilmediklerini benden bense bilmediklerimi sende görüyorum; anlayışını, hoşgörünü, misafirperverliğini, nazik davranışlarını, incitmeyen hareketlerini, mutlu ve şükürdar oluşunu, her daim gözlerinde parlayan bir umut yıldızını. . . Hayır hayır sevgi değil bu. Üzgünüm ama benim kalbimin seveceği bozulmuş, sevgi değil! Sen sanki benim büyük bir parçam sanki yıllardır birleşmek için aradığım bulamadığım her çabada sancılanıp kan akıttığım, yaş döktüğüm, ait olduğum şeysin! Sen benim ait olduğum yersin! Tüm sancılar sende dindi, yaşlar bitti, arayışlar bitti, yabancılıklar bitti. Senden uzaklarda ben savaşı öğrendim, acıyı, yarayı, kanı öğrendim. Parçalamayı, göz kırpmamayı, narin yüreğimi saklamayı, merhametimi perdelemeyi öğrendim... Hakaretleri, aşağılamaları, görmezden gelmeleri, umursamamaları, hiçe saymaları öğrendim. Yalnızlığı öğrendim! Yaşayabilmek için taşa dönmeyi öğrendim!

Güzel sözleri sende duydum, incitmemeyi sende gördüm. Zarar vermekten korkmayı, değer verilmeyi, kıymetli olmayı sende buldum. . . Sen benim cehennem sancılarımdan cennete çıkışımsın..! Sen lutf-u ilahisin! Tamam oluşumsun... Ve şaşkınlığımsın; birden bire cennetin ortasına düşmüşlüğün şaşkınlığısın. . . Sahilimsin. . . Nasıl şükür edeceğimi bilemediğim nimetsin! Sen... Sen... Sen. . . Sen benim hiç yaşayamadığım mevsimimsin. . . Aklımın varlığına inanamayacağı erkeksin! Hayallerimin bile erişemeyeceği inceliktesin, işte bu yüzden benim cennetimsin! Hep özlediğimmişsin meğer de hiç bilememişim, düşünememişim. Ummadığım anda ikinci kez kader çıkardı seni karşıma. . .

Bu ilk uzun ayrı kalışımız evlendikten sonra. Tatil fakat eksik... Tadı yok. Ruhsuz. . . Çiftler görüyorum sahilde. . . Düşlere dalıyorum. . . Ben sensiz yalnızım artık. . . Seninle olmak için defter dizimde, kalem elimde yazıyorum. . . Sana yazıyorum. . . Belki bir gün olur da okursun diye. . . Seninle birlikte olabilsin her azam diye yazıyorum. . . Benim değer biçemediğim eşim, sesini duymayı özledim. . .

Evlilikle Birlikte

Dr. Nurcem Hanzadebek Çep Yeşiloğlu