2. BÖLÜM: Sarılmadın...

07.04.2013

Bedenim büyük bir yorgunluğun altında ezilir gibi ağrıyor, burnum silmekten yara olmuş, yüreğim hüzünlü...

Dün gece yatağa geç geldin... Oysa ben; gelip bir an önce sarılmanı, seni yanımda hissetmeyi bekliyordum... Huzursuzca geçen dakikalarla huzursuz bir uykuya daldım... Odanın kapısını açtığında uyuduğum huzursuz uyku hala canımı acıtırken yatağa girdin. Biraz sonra uzaktan sarılır gibi yaptın ama beni sarmadın, beklediğim gibi, özlediğim gibi sarmadın... Yaptığın yemekleri yemediğim, beğenmediğim için kızmış mıydın? Çok geçmeden duvarın dibinde arkanı dönüp uyudun. Gece boyu uyuyup uyanıp sarılmanı beklerken her baktığımda duvara dönmüş uyuyordun, sarılmadın. Hiç sarılmadın bana. . .

Sabah işe gitmek için kalkıp hazırlanırken sen, ben evden çıkmadan önce dudaklarıma konduracağın öpücüğü bekledim. . . Tüm gecenin huzursuzluğunu ve hasretini silecek öpücüğünü bekledim. . . Ama sen o beklediğim öpücüğü vermeden kapıyı çekip gittin, bir yabancı gibi çıkıp gittin. . .

Sonra aramanı bekledim, kendimi uyumaya zorlayarak... Öyle ya huzursuz da olsa uykuyla zaman çabuk geçerdi ya da geçtiği fark edilmezdi. Ama yatılan her huzursuz uyku kısa olur. Uyanıp uyanıp kendimi uykuya yatırdım telefon çalmadıkça. . . Sonunda 11'i geçiyordu ki saat, ben aradım seni fakat cevap veren olmadı. . . Aradığında 13.30'du ve hüzünlü benden ses çıkamıyordu hüzünden. . .

Evlilikle Birlikte

Dr. Nurcem Hanzadebek Çep Yeşiloğlu