Öfkeli Rüzgar

Şimdi de ben uzaklaştırdım bak,

Bakışlarını gözlerimden!

Ellerini yüreğimle tutmayı bıraktım,

Yalnızlığı hissedesin diye ta derinden!

Gene acılarını en derinden hissedince,

Ayna tuttum,

Bir ışık misali sana geri dönsünler diye!

Bu sefer almadım yüreğime acılarını ve yerine vermedim umutlarımı. . !

Sönmesin istedim yüreğindeki yangın!

Bir kor daha düşsün beni gördüğünde dalgın. . .

Gözlerin mukabele edilmeyen bakışlarıyla beraber her gece ağlasın..!

Beni arayan gözlerinin göremeyişiyle geçen her dakika,

Düşsün yüreğine alev topu gibi bir kor daha. . !

Ne sönmek bilsin ne de bir başkası durdurabilsin!

Bi-hal, ümitsiz, çaresiz dikil karşıma!

Dudakların sadece bir özür cümlesi söyleyebilsin!

Ve gözlerin son arayışında. . .

Bir Genç Kızın Günlüğünden

Nurcem Hanzadebek Çep Yeşiloğlu