Artık Yoklar

Artık sık sık hatırlamıyorum seni. . .

Hele her gece uykuna dalana kadar saatlerce senli hayallere girmelerim ise hiç yok...

Heyecanlandırmıyor artık beni adın. . .

Ve ne hikmetse "sen! sen!" diye sızlanmıyor artık yüreğim. . !

Gözlerim krizlere girmiyor artık seni görmeden bir gün geçirince...

Artık günlerce, haftalarca bile seni aramadan, görmeden dayanabiliyor gözlerim.

Ve seni aramayı istemiyorlar bile. . !

Her gece sabah ezanlarına kadar akan ve yanaklarımdan süzülen her damlada seni arzulayan gözyaşlarım, artık onlar da yok..!

Her gece göz yaşlarımla yıkadığım yastığım, yorganım ve seccademin secdesi artık senli damlalarla ıslanmadıklarına şaşıyorlar belki de. . .

Güzel dediğin ve beğendiğin parmaklarımsa

artık sadece sana yazmakta ve senin parmaklarınla

bir gün buluşma hayalinde ısrarda değiller. . .

Söyle niçin böylesine derinden kırdın beni!? Söyle niçin bu kadar acımasızsın sen diye yanan yüreğe!? Hiç mi ehemmiyeti yok yıllardır döktüğüm göz yaşlarının? Çok mu değersiz senin için titreyen şiirlerim, inleyen bestelerim? İçime hapsedip sustuğum, suskunluğumla yücelttiğim aşkım, saygıya layık değil mi? Ki böylesine sarstın, incittin, yokluğa ve sona mahkum ettin?

Şimdi bütün senle geçen yıllarım küs, senin hayaline bile. . .

Öğrendim esasında küsülmeye bile layık olmadığını. Ve işte sırf bu yüzden o masum güçlü aşkı, ruhumun derinliklerine gömdüm. Ruhumun okyanusunda tatmış, çürük bir gemi içinde bilinmeyen, esrarlı bir hazine şimdi o aşk. . . Artık arasan da bulamayacaksın.

Çünkü o hazineyi ancak Fehatvari bir aşk bulabilir. Yalnızca yanan bir yürek ulaşabilir gözlerimden ruhumun okyanusuna. Ve yalnız benim döktüğüm kadar göz yaşı dökülünce bulunabilir koca okyanusta o çürümüş batık gemi.

Ama söyle şimdi, yeniden ihya edebilir misin o çürük gemiyi!?

Hayır! k mu

İşte öylesine kırdın nazik yüreğimi. . ! Kalbimi vermişliğim yetmedi, tüm ümitlerimle büyüttüğüm karşılıksız sevdamı da çaldın! Söyle ben kalpsiz nasıl yaşarım bedeline bir kalp olmadıkça!?

Ben kalbinden vazgeçtim bırak, bana aşkımı masumluğunu çalmadan, talan etmeden, zarar vermeden geri ver!

Seni değil yeminler olsun, seni özlemeyi özledim!!!

Sana değil, ben aşka aşığım!!! Sen aşka layık değilsin. . . Sen aşkımın katilisin!

Seni değil yeminler olsun, sana hayran olmayı özledim! Çünkü artık hayran kalınacak hiçbir şeyin yok...

Heyhat. . !

Şimdi suskunluğumda kaybettiğim kendimi arıyorum. . .

Bir Genç Kızın Günlüğünden

Nurcem Hanzadebek Çep Yeşiloğlu