Elveda Bafra

İşte veda zamanı yaklaşıyor Bafra. . .

Ve ben yine yapayalnız, kırgınca, yüreğimde bir yığın yarayla gidiyorum senden çok uzaklara. . .

Bu, terkedilmiş harap çocuğunu özlemle, hasretle, sevgiyle kucakla. . !

Öyle soğuk ki terkediliş, üşüyorum. . . Dudaklarımdaki son tebessümü de kurutuyor adeta. Donduruyor sanki bütün ümitlerimi, hayallerimi ve sevinçlerimi sonsuza...

Ne kadar da çok benziyoruz birbirimize sen ve ben Bafra! Ne kadar da çok ortak yanımız var! Göç veriyorsun geçen zamanla. . . Terk ediyor bir bir emek verdiklerin, sevdiklerin, büyüttüklerin baksana. . ! Hak ettiğin değeri, sevgiyi vermiyor kimse sana Bafra!

Ama sen tıpkı benim gibi karşılıksız seviyorsun be Bafra. . ! Unutuluyorsun fakat unutmuyorsun asla! Terk ediliyorsun lakin terk etmiyorsun kat'a!

Seni seviyorum Bafra. . ! Sen benim şehrimsin!

Hep bu ıssız yüreğimde ben kadar ıssız şehirsin!

Damlayan göz yaşlarımda parlayan ahenksin..!

Başka şehirlerde böyle güzel görünmez ki bana yıldızlı geceler. . .

Rüzgarlar öyle sendeki gibi bana şefkatli esmezler.

Yağmur damlaları, yanaklarıma öyle sevinçle inmezler. . .

Sen bende başkasın, ben de bu sebeple sende bir başka. . !

Ben senin masum, terk-i viran eylenmiş, hisleri talan edilmiş, hevesleri yarım kalmış ukte olup içine yerleşmiş biçare çocuğunum! Hala kanıyor merhem sürdüğün yaralarım, kanıyor hala. . . Dindirdiğin sızılar kasırga olmuş, beni savurup parçalıyor. . . Canım yanıyor Bafra! Hala içim çok acıyor. . .

Nasıl düştüm yine bu dipsiz kuyuya!?

Nereden atladım yine bu cehennem yangınının ortasına!?

Anlayamadım, fark edemedim, inan hiç bilemedim!

Ben düşmüşüm yine bir ateşe, ateşse düşmüş yüreğime. . .

Sarmış bir ıstırap ruhumu, nereye gitsem çaresiz, azap peşimde!

Sessiz çığlıklarımı dudaklarımdaki sahte tebessüm perdelemekte. . !

Aynaya bakmayalı uzun zaman oldu. . .

Gözlerimde göreceğim mahşerden kaçıyorum. . !

Hadi beni sar sevginle!

Hadi beni kucakla!

Bak yine terkedilmiş bir yürek ve harap bir bedenle gidiyorum!

Arkamdan el sallayacak kimse yok!

Dönüşümü bekleyecek kimse yok!

Gidiyorum. . .

Bir başka şehrin kalabalığında yalnızlığı yaşamaya gidiyorum. . .

Hadi bana el salla!

Hadi beni uğurla!

Söz sana, senin için döneceğim!

Ardıma bakarken sadece seni düşüneceğim!

Dökülürken göz yaşlarım, görüp de üzülme diye sileceğim. . .

Söz sana, senin için güleceğim!

İçimdeki bu tarifsiz ıstırabı son bir gülümseyişle maskeleyeceğim..!

Bir Genç Kızın Günlüğünden

Nurcem Hanzadebek Çep Yeşiloğlu